تاریک شد اتاق قلبم، وقتی که چشماتو بستی

خنجرت تیز بود این بار، آخه زخمامو نبستی

جای پایت رووی غرورم، مهر شد اصلا نمیره

کاری کردی دیگه احساس، توو وجود من بمیره

دیگه کسی رو من به قلبم راه نمیدم

چوبش رو خوردم من دیگه بها نمیدم

تنهایی حالم بهتره دیگه بریدم

دیگه پَر و بالم رو به هیچکس نمیدم

تووی ذهنت بودی ارباب، فکر میکردم من یه برده ام

فکر میکردی که همیشه، من باید دورت بگردم

وقتی از خوابت پریدم، عشقتو من خاک کردم

حتی دیگه خاطراتو، از توو ذهنم پاک کردم