همه بالو پر منو زدی شکوندی

تو سر جاش احساسمو دلمو نشوندی

تقصیر خودم بود؛ راه دادمت تووی زندگیم

آخرشم خوردم چوبشو از روی سادگیم

چی کشیدم تووی این رابطه و ندیدم

باتو در حد یه نمه خنده

روی لبام دیگه این عشق به تار مویی بنده

بزن از خواب، منو بپرون تا این عذاب دود بشه بره هوا

انگار که نبوده دیگه تموم میشه بی دعوا

اینو فهمید دلم اگه دیر ولی تصمیم دارم

راحت غرورمو واسه؛ یه غریبه نشکونم دیگه

چِشو گوش بسته من دلو دادم و جواب پس میدم به خودم

عمری که از دست دادم،  وای که میوفتن یادم