خانه دلتنگ غروبی خفه بود

مثل امروز که تنگ است دلم

من نمیدانستم معنی هرگز را

تو چرا بازنگشتی دیگر

محو شدی بین ستاره های شب، همه چی قشنگ بود فقط با یه شمع

صدای تو ریشه کرده توو وجودم، عکسامونم همین جان ولی دستامون کوشن

حالا که نیستی فقط میخوام دور شم، چشام تورو ندارن فقط میخوام کور شن

هرجا میرم حس میکنم که تورو دارم، شبام که تو نیستی تا صب بیدارم

انگار که یادت رفته چه شبایی داشتیم، گفتم بهت اشتباهه هی قهرو هی آشتی

میگفتی دوسم داری و حسی نداشتی، پس چرا روی رگت اون خط هارو کاشتی

فکر میکردم واسه همیشه تورو دارم، به یاد تو پِیک بعدو بعدش سیگارم

مگه ستاره ها شبو تنها میزارن، رفتی با اینکه گفتی تنهات نمیزارم