♬ غریبانه در کوچه های خودم ، قدم میزنم با عصای خودم ♬

♬ رها میشوم مثل پروانه ای ، که پر میزنم در هوای خودم ♬

♬ به صدها نفر تکیه کردم یکی ، نشد مثلِ کوه دِنای خودم ♬

♬ غریبی و تنهایی و بی کسی ، خودم مانده ام با خدای خودم ♬

♬ نیازی ندارم به لطف کسی ، زمانی که دارم هوای خودم ♬

♬ خودم مینیشینم کنار خودم ، بغل میکنم شانه های خودم ♬

♬ چنان تکیه گاه خودم میشوم ، که ثابت کنم ادعای خودم ♬

♬ خودم با خودم با دوباره خودم ، فدای کسی نه فدای خودم ♬

♬ خودم پا به پای خودم پیر شد ، بنازم به عهد و وفای خودم ♬

♬ به پایم نشست و کنارم شکست ، الهی بمیرم برای خودم ♬