حلالم کن دم رفتن کمی بعد از پشیمونی

تو آوار نگاهی که تو هم با ما نمی مونی

مسیر موندن ورفتن یکی بود وجدا شد باز

تو پایان منو دیدی جدایی سخته از آغاز

حلالم کن غریبونه خیالم با تو میمونه

حلالم کن غریبی که برات دل کندن آسونه

حلالم کن به خونی که غروب از خاک می جوشه

حلالم کن به نوزادی که شیر از تیر می نوشه

مگه میشه کنارت موند؟هنوزم عشق بدحاله

صبوری هم کم اورده خود شمشیر می ناله

حلالم کن به زخمایی که لب واکرده می خنده

حلالم کن به عشقی که به چشمای تو پابنده