یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود

شکایت از دلم دارم متهم به عاشقی

دلی که پر کشید و رفت اما هنوز تو عاشقی

این دل زندونی من مجرم بند اوله

چی بگم از کجا بگم فقط شکایت و گله

یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود

هیچکسی هم دم دل تنها و بی کسم نبود

سفرت درد کمی نیست واسه ی دلم میدونی

راستی باورم نمیشه تو میری و نمیمونی

ریش بازی تو تموم تو لحظه های بی قراری

دلت از سنگه که میخوای دلمو تنها بذاری

تو آخرین نگاه تو من دیگه پیدا نبودم

کی جای من بود تو چشات هیچ وقت اینو نفهمیدم

نذار که بین من و تو هرچی بوده خاطره شه

تو بری و من بمونم قصه ی ما تموم بشه

یه عهدی بود میون ما اما حالا یه خاطرست

از تو فقط مونده برام یه خاطره همین و بس

خودت نگفتی که میری اما نگات رفتنی بود

هر چی میگفتم که نرو بهونه هات تکراری بود

هر جا میرم یاد چشات تو قاب چشمای منه

صدات میاد اما خودت نیستی دلم پر از غمه

دیگه دلت که اینجا نیست یادت ولی پیش منه

تو نیستی و شب گریه ها دربدری کار منه

نذار که دیوونه بشم نذار از عشقت بسوزم

بارون چشمام میباره از دوری تو هنوزم

اگه صدامو میشنوی بدون یکی دوست داره

یکی که چشماش ابریه نیستی و بارون میباره

اگه صدامو میشنوی بدون یکی منتظره داره

یکی برای دیدنت نشسته پشت پنجره

یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود

هیچکسی هم درد دل تنها و بی کسم نبود