۵ جنگنده چینی که از جنگنده های آمریکایی کپی شده اند

صنعت هوانوردی نظامی چین به لطف موفقیت های آن در مهندسی معکوس هواپیماهای آمریکایی، به سرعت رشد کرده است. در طول دهه ها، آنها به تجزیه و تحلیل طرح های جت های نظامی شناخته شده ایالات متحده مانند F-16 و F-22 ادامه داده اند. چین جنگنده ها و پهپادهای پیشرفته ای را توسعه داده است که با استفاده از آن ها، قدرت هوایی خود را از طریق جاسوسی، مهندسی معکوس دقیق و در نهایت تقلید تقویت می کند. طبیعتاً به دلیل روابط نزدیک دیپلماتیک بین روسیه و چین، صنعت هوافضای چین از جنگنده های روسی نیز برای طراحی و ساخت هواپیماهای جنگی خود الهام گرفته است. گاهی اوقات این موضوع از طریق تحت لیسانس و گاهی اوقات به صورت ابتکارهای بومی صورت گرفته است. این رویه به چین اجازه داده است تا نوآوری را با فناوری های از قبل اثبات شده ادغام کند و در نتیجه دهه ها توسعه هواپیما در کسری از زمان انجام شود که نیروی هوایی را به وجود آورده که مناسبات قدرت معمول را در تعادل امنیتی جهانی به چالش می کشد.

در روزهای اولیه، جنگ کره باعث حمایت شوروی از صنعت هواپیماسازی بومی چین شد و شرکت هواپیماسازی شنیانگ را به تولید نسخه آموزشی دو سرنشینه MiG-15UTI با نام JJ-2 و اجزای مختلف برای جنگنده های شوروی سوق داد. تا سال ۱۹۵۶، چین در حال مونتاژ نسخه هایی کپی از MiG-15 بود و تا سال ۱۹۶۴، Shenyang J-5 (MiG-17) و J-6 (MiG-19) را تحت لیسانس تولید می کرد. با این حال، دهه ۱۹۶۰ برای نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق (PLAAF) به دلیل کاهش کمک های شوروی در بحبوحه درگیری چین و شوروی که به تمرکز بر موشک ها و برنامه های هسته ای انجامید، چالش برانگیز بود و منابع مالی و صنعتی را از توسعه هواپیماهای جدید دور می کرد. تجدید حیات صنعت هوانوردی چین در حدود سال ۱۹۶۵ با حمایت چین از ویتنام شمالی در برابر ایالات متحده صورت گرفت. بدین ترتیب تولید Shenyang J-8، اولین جنگنده بومی چین آغاز شد. در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با ۵ جنگنده چینی آشنا کنیم که با کپی کاری از جنگنده های آمریکایی تولید شده اند.

۵- Chengdu J-10 (F-16)

جنگنده Chengdu J-10 مشتقی مستقیم از F-16 ساخت جنرال داینامیکس بود. این یک جنگنده چند منظوره است که به دلیل چابکی و آویونیک پیشرفته اش شناخته شده و در ماموریت های هوا به هوا و هوا به زمین بسیار عالی است. در دهه ۱۹۸۰، ایالات متحده و اسرائیل برای توسعه یک هواپیمای جنگی مبتنی بر F-16 همکاری کردند، اما افزایش هزینه ها باعث شد ایالات متحده از این پروژه عقب نشینی کند و جنگنده “Lavi” اسرائیل ناتمام بماند. اسرائیل سپس طرح های توسعه Lavi را به چین فروخت که شامل دسترسی به فناوری F-16 بود.

هواپیمای تولید نهایی به Chengdu J-10 معروف شد، یک جنگنده تک موتوره و چند منظوره با بال دلتا و طرح کانارد. این هواپیما که در دهه ۱۹۸۰ توسط دنگ شیائوپینگ، رئیس جمهور وقت چین، مجوز گرفت. این جنگنده در ابتدا به عنوان یک جنگنده تخصصی طراحی شد، اما J-10 بعدها به یک هواپیمای همه کاره تبدیل شد. J-10 به طور رسمی در سال ۲۰۰۷ رونمایی شد، و امروزه بیش از ۷۰۰ فروند از آن تولید شده است. نسخه J-10C دارای فناوری ارتقا یافته از جمله رادار AESA و موشک های پیشرفته است، در حالی که نسخه صادراتی J-10CE توسط نیروی هوایی پاکستان خریداری شده است.

۴- The JF-17 Thunder (F-16)

JF-17 Thunder، همکاری پاکستان و چین، یک جایگزین مقرون به صرفه با قابلیت‌های مدرن ارائه می دهد که اساساً برای تقلید از ویژگی‌های F-16 طراحی شده‌ است. این پلتفرم شباهت بصری زیادی به F-16 دارد. J-7 چینی بر اساس پلتفرم MiG-21 ساخته شده بود، اما بار دیگر، پس از دستیابی به طراحی F-16 از طریق برنامه اسرائیلی “Lavi”، چین فناوری های هر دو هواپیما را برای توسعه یک جنگنده جدید ترکیب کرد.

FC-1 که در پاکستان با نام JF-17 شناخته می شود، ویژگی هایی از F-16 و MiG-21 را به نمایش می گذارد، از جمله دماغه و دم به سبک F-16 با طراحی بال به سبک MiG-21. جدیدترین نوع JF-17 دارای قابلیت های پیشرفته ای مانند رادار AESA، سوخت گیری هوا به هوا، افزایش استفاده از مواد کامپوزیتی، فناوری پرواز با سیم و موشک های هوا به هوای مدرن چینی است.

JF-17 در پاکستان نیز تولید می شود و به مشتریانی از جمله میانمار و نیجریه فروخته شده است.

۳- Chengdu J-20 (F-22)

چنگدو J-20 یک مشتق نه چندان ظریف از F-22 Raptor ساخت لاکهید مارتین است. J-20 که ادعا می شود یک جنگنده پنهانکار نسل پنجم با تمرکز بر برتری هوایی و فناوری حسگر پیشرفته است، اولین پرنده پنهانکار چین است که اولین پرواز خود را در ۱۱ ژانویه ۲۰۱۱ انجام داد و به طور رسمی در نمایشگاه هوایی چین ۲۰۱۶ رونمایی شد. این هواپیما در مارس ۲۰۱۷ وارد خدمت شد و آموزش رزمی خود را در سپتامبر همان سال آغاز کرده،و اولین واحد رزمی آن در فوریه ۲۰۱۸ تأسیس شد.

نقش تاکتیکی J-20 برتری هوایی و حملات دقیق هوا به زمین اعلام شده است. J-20 سومین جنگنده نسل پنجم عملیاتی در سطح جهان است که پس از F-22 و F-35 قرار می گیرد. اگرچه طراحی آن به F-22 شباهت دارد – به دلیل جزئیات طراحی ظاهراً به سرقت رفته – کارشناسان معتقدند قابلیت های پنهانکاری J-20 به دلیل مواد سازنده و پوشش های جاذب رادار محدود شده است. علیرغم نگرانی ها در مورد بزرگتر بودن ردپای راداری آن نسبت F-22، چین حدود ۳۰۰ فروند J-20 تولید کرده است و قصد دارد به تولید انبوه آن ادامه دهد.

۲- The J-31 Gyrfalcon (F-35)

جنگنده Shenyang J-31 (همچنین با نام های FC-31 و J-35 شناخته می شود) بسیار شبیه F-35 ساخت لاکهید مارتین است و شباهت بصری قابل توجهی به F-22 نیز دارد. J-31 با تاکید بر پنهانکاری و چندمنظورگی، یک جنگنده دو موتوره و سایز متوسط ​​نسل پنجم است که در حال حاضر در چین در حال توسعه می باشد. تصاویر اولیه مدل این جنگنده به نام F-60 برچسب گذاری شد و در سال ۲۰۱۱ در اینترنت دیده شد. اولین نمونه این هواپیما اولین پرواز خود را در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۲ انجام داد. J-31 قرار است دو نوع داشته باشد – یک جنگنده ناونشین و یک نسخه زمینی برای صادرات – در تلاشی مستقیم برای رقابت با F-35. یک نمونه اولیه بهبودیافته با تغییرات و پنهانکاری پیشرفته اولین پرواز خود را در دسامبر ۲۰۱۶ انجام داد. تا نوامبر ۲۰۱۸، این برنامه وضعیت توسعه اولویت را از نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق و نیروی هوایی نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق دریافت کرد. اگرچه J-31 عناصری از طراحی F-35 و F-22 به عاریت گرفته است، توسعه آن به دلیل تجربه محدود چین در زمینه فناوری پنهانکاری با مشکل مواجه شده است.

۱- Hidden Dragon, the J-16D (E/A-18G)

J-16D از جنگنده EA-18 Growler ساخت بوئینگ الهام گرفته شده است. ماموریت تاکتیکی آن جنگ الکترونیک و سرکوب پدافند هوایی دشمن به شکل تخصصی است. در سبکی کمی متفاوت از تقلید، بدنه هواپیما تا حد زیادی از همتای آمریکایی خود مشتق نشده است. در عوض، تسلیحات، سیستم های آویونیک، تجهیزات تاکتیکی و نقش رزمی برای بازتاب عملکرد و کارآیی Growler در نظر گرفته شده است. در دهه ۱۹۷۰، شنیانگ یک جنگنده سبک جدید با موتور Rolls-Royce Spey 512 با هدف عملکرد بهتر از MiG-19 و MiG-21 پیشنهاد کرد. J-16 جانشین J-11 است که در سال ۱۹۹۸ به عنوان نسخه چینی Sukhoi Su-27 SK وارد خدمت شد، پس از توافق ۲.۵ میلیارد دلاری برای تولید ۲۰۰ هواپیما با کیت های عرضه شده توسط روسیه. ادغام اولیه با چالش هایی مواجه بود که منجر به بازگشت موقت به موتورهای روسی شد تا اینکه موتور WS-10A تولید چین در سال ۲۰۰۹ کارآیی خود را نشان داده و این کشور را از موتورهای روسی و آمریکایی بی نیاز کرد.