گوگرد آزادشده از اقیانوس‌ها اقلیم زمین را فراتر از تصورات ما خنک می‌کند
اولین بار است که پژوهشگران گاز گوگرد آزادشده از گونه‌های حیات اقیانوس‌ها را محاسبه کرده‌اند و دریافته‌اند این گاز اقلیم زمین را خصوصاً در جنوبگان بیش از آنچه قبلاً تصور می‌شد، خنک می‌کند. اقیانوس‌ها نه‌فقط گرمای خورشید را جذب و پخش می‌کنند، بلکه گازهایی می‌سازند که ابرها را روشن‌تر می‌کنند؛ درنتیجه نور بیشتری به فضا منعکس می‌شود.
تیمی از دانشمندان در مؤسسه علوم دریایی (ICM-CSIC) و مؤسسه شیمی فیزیکی بلاس کابرِرا (IQF-CSIC) در اسپانیا و دانشگاه آنگلیای شرقی در انگلیس گاز متان‌تیول (CH3SH) را بررسی کرده‌اند. پیش‌ازاین به این گاز توجه نمی‌شد؛ زیرا شناسایی آن بسیار سخت است و اغلب از اقیانوس‌های سرد منتشر می‌شود، درحالی‌که داده‌های دانشمندان اکثراً از آب‌های گرم هستند.
یافته‌های این دانشمندان یکی از مهم‌ترین نظریه‌ها درباره نقش اقیانوس‌ها در تنظیم اقلیم زمین دگرگون می‌کند. طبق این نظریه، پلانکتون‌های میکروسکوپی موجود در سطح اقیانوس‌ها گوگرد را به‌صورت گاز دی‌متیل سولفید آزاد می‌کنند که پس از ورود به اتمسفر، اکسید می‌شود و به‌صورت ذرات معلق آئروسل (aerosol) درمی‌آید.
آئروسل‌ها بخشی از تابش‌های خورشید را به فضا منعکس می‌کنند و گرمایی را که در زمین می‌ماند، کاهش می‌دهند. اثر خنک‌کنندگی این ذرات هنگامی که در تشکیل ابرها نقش داشته باشند، بیشتر می‌شود.
آئروسل‌های گوگرد موجود در ابرها در اقیانوس جنوبگان اثر خنک‌کننده بیشتری دارند.
اثر گوگرد آزادشده از اقیانوس‌ها در اقلیم زمین
پژوهشگران می‌گویند کار آنها فهم ما از تنظیم اقلیم را دگرگون می‌کند؛ زیرا اثری ترکیبی را مطالعه کرده‌اند که پیش‌ازاین نادیده گرفته می‌شد. این تحقیق اهمیت آئروسل‌های گوگرد را برای زمین نشان می‌دهد. دانشمندان می‌دانستند اقیانوس‌ها متان‌تیول آزاد می‌کنند اما نمی‌دانستند چه مقدار متان‌تیول کجا آزاد می‌شود. آنها همچنین از اثر بزرگ این گاز روی اقلیم زمین بی‌اطلاع بودند.
مدل‌های شبیه‌سازی اقلیم بیشتر اثر تابش خورشید در اقیانوس جنوبگان را بیش از چیزی که واقعاً هست در نظر می‌گیرند؛ زیرا نمی‌توانند به‌خوبی ابرها و آئروسل‌ها را شبیه‌سازی کنند. یافته‌های مطالعه اخیر دقت مدل‌ها را بیشتر و شکاف بین آنها را با واقعیت کاهش می‌دهد.
دانشمندان پیشتر تصور می‌کردند پلانکتون‌ها فقط دی‌متیل سولفید آزاد می‌کنند اما حالا می‌دانند این موجودات متان‌تیول نیز آزاد می‌کنند. همچنین راهی یافته‌اند تا مکان، زمان و مقدار متان‌تیول منتشرشده در اتمسفر را به‌صورت کمّی و در مقیاس جهانی تعیین کنند.
به‌این‌ترتیب، پژوهشگران می‌توانند ابرهای اقیانوس جنوبگان را بهتر شبیه‌سازی کنند و اثر خنک‌کنندگی آنها را واقع‌گرایانه‌تر نمایش دهند.
دانشمندان داده‌های در دسترس متان‌تیول تولیدشده در آب‌های شور، در اقیانوس جنوبگان و ساحل مدیترانه را جمع و با دمای آب دریاها مرتبط کردند. نتایج نشان می‌داد متان‌تیولْ گازهای گوگرد آزادشده از اقیانوس‌ها را ۲۵ درصد افزایش می‌دهد و در اقلیم زمین نقش قابل‌توجهی دارد.
افزایش ۲۵ درصدی شاید زیاد به نظر نرسد اما متان‌تیول بسیار بهتر از دی‌متیل سولفید اکسید می‌شود و آئروسل می‌سازد؛ پس اثر خنک‌کننده آن بیشتر از دی‌متیل سولفید است.
دانشمندان همچنین دریافتند گوگرد آزادشده از اقیانوس‌ها در نیم کره جنوبی که سطح آبی بیشتری دارد و فعالیت انسان‌ها در آن کمتر است، اثر خنک‌کنندگی بیشتری دارد.
