چگونه با بی‌توجهی کودکان مقابله کنیم؟ / راهکارهایی کاربردی برای والدین
فرارو- هنگامی که یک کودک به توصیه هایتان گوش نمی‌دهد، خشمگین می‌شوید. اگر برای مدت زمانی است که تحت فشار قرار گرفته‌اید – نمی‌توانید کاری مثبت انجام دهید – قطعا این مسئله آزار دهنده خواهد شد.
به گزارش فرارو، نادیده گرفتن در خواست‌ها و دستور العمل‌ها به هیچ عنوان قابل قبول نیست. مهم است که کودک از صحبت‌های شما حرف شنوی داشته باشد، از طرفی نادیده گرفتن توصیه‌ها و راهنمایی‌ها می‌تواند پس از طی زمانی به یک عادت همیشگی در آنان تبدیل شود.
هنگامی که می‌گویید باید در کنارتان حضور پیدا کنند و یا کاری را انجام دهند، و از خودشان توجهی نشان نمی‌دهند و یا طوری عمل می‌کنند که چیزی نشنیده‌اند، باید اقداماتی را در نظر بگیرید. در این مقاله هفت گام مثبت برای این مسئله بیان شده است.
۱ – عوامل حواس پرتی را از بین ببرید
مهم است که بین اعمال خردمندانه و غیر خردمندانه‌ای که به سادگی شنیده نمی‌شوند تمایز قائل شوید. ممکن است هنگامی آنها را صدا می‌زنید، در اتاق شان در حال انجام بازی کامپیوتری باشند و احساسات شان به شدت بر انگیخته شده باشد و به صدا شما توجهی نشان ندهند. یا زمانی که دوچرخه سواری می‌کنند و شما می‌گویید خیلی دور نشوند، اما بر خلاف توصیه تان دور می‌شوند.
قبل از اینکه دستور العمل‌ها را به آنها آموزش دهید، سعی کنید عوامل حواس پرتی را از بین ببرید. تلویزیون را خاموش کنید، صدای شان بزنید و در هنگام صحبت ارتباط چشمی بر قرار کنید. حتی ممکن است لازم باشد در حین مکالمه دست تان را روی شانه‌های شان بگذارید.
سپس مسیر‌های مشخصی بدهید تا کاری که می‌خواهید انجام دهند. با جملاتی کوتاه و ساده کلام را انتقال دهید، چیزی شبیه، “لطفا، اسباب بازی مورد نظرت را انتخاب کن”. با کلامی گویا، صدایی رسا و محکم، اما بی طرف صحبت کنید.
۲ – از کودک خود بخواهید تا دستور العمل‌ها را تکرار کند
با طرح سوالی یا تکرار دوباره دستور العمل ها، اطمینان حاصل کنید مفهوم واقعی در خواست شما را درک کرده است. سوالی مانند “خوب، حالا باید چه کاری انجام دهید؟ ” صبر کنید و توضیحاتش را بشنوید، “قرار است اسباب بازی هایم را جمع کنم تا بتوانم در چمن زنی به شما کمک کنم. “
در صورت تمایل توضیحاتی درباره کاری که باید انجام شود ارائه دهید، اگر فرزندتان صحبت‌های شما را تکرار کرد تا انتظاراتتان را شفاف سازی کند. دیگر جای نگرانی نخواهد بود.
۳ – هشدار بدهید
هنگامی که به فرزندتان دستوراتی دادید – مطمئن شوید که معنای دقیق را درک کرده‌اند – سپس برای پنج ثانیه صبر کنید. ممکن است چند ثانیه زمان ببرد تا اطلاعات را عمیقا دریافت کنند. اما اگر برای درک مفهوم درخواست شما هیچ تلاشی از خود نشان ندهند، این به این معنی است که صحبت‌های تان را نادیده گرفته است.
به او هشدار بدهید اگر …، چیزی شبیه به این جمله بگویید: “اگر به طبقه بالا نروید و اتاق خود را تمیز نکنید، امشب نمی‌توانید کامپیوتر بازی کنید. ” یک دقیقه صبر کنید تا از واکنش‌های کودک دریابید که پیامد کارش را دریافت کرده است و مطمئن شوید در صورت ناسازگاری، آماده انجام آن هستید.
از همین رویکرد استفاده کنید، حتی اگر فرزند شما توجه و یا واکنشی از خود نشان ندهد. اگر جمله‌ای مانند “می دانم” یا “در یک دقیقه دیگر انجام می‌دهم” دریافت کردید، هشداری به او دهید. به آنان آموزش دهید که از دستور العمل‌های شما پیروی کنند.
۴ – نتیجه را پیگیری کنید
پس از هشدار دادن، پنج ثانیه دیگر صبر کنید. اگر فرزند شما هیچ تلاشی برای انجام خواسته تان نکرد، عواقب کار را در نظر داشته باشید.
سعی کنید امتیازی را از آنها سلب کنید، از اسباب بازی یا ابزار مورد علاقه شان در این زمینه استفاده کنید. فقط اطمینان حاصل کنید این امتیازات را برای مدت کوتاهی از آنها گرفته‌اید. تهدید‌هایی مانند اینکه تبلتت را به سطل آشغال می‌اندازم، به هیچ عنوان سازنده نخواهد بود، در عوض می‌توانید برای یک روز استفاده از این ابزار‌ها را ممنوع کنید.
۵ – یک برنامه برای حل مسئله در نظر بگیرید
اگر فرزندتان اغلب موارد در خواست‌های شما را نادیده می‌گیرد، یک برنامه برای حل مسئله ایجاد کنید. انتظارات خود را به او بگویید: “انتظار دارم هنگامی که در خواست من را می‌شنوید، در همان اولین بار از خود توجه نشان دهید. ” سپس به او بگویید چه مشکلی در گوش دادن دارد و بر روی چه بخش‌های باید کار کند.
برای برخی کودکان، تحسین و ستایش رفتار‌های مثبت به اندازه کافی انگیزه دهنده خواهد بود. بنا براین اگر به فرزندتان بگویید “اگر تلویزیون را خاموش کنی، لطف بزرگی کرده‌ای”، مطمئنا موثر خواهد بود.
کودکان دیگر نیازمند انگیزه‌های بزرگ‌تر برای پیروی از دستور العمل‌ها هستند. یک سیستم پاداشی برای ایجاد انگیزه در فرزند و افزایش سازگاری‌ها ایجاد کنید.
۶ – این مشکلات را نادیده نگیرید
شاید نادیده گرفتن شما توسط فرزند تان ناشی از مسئله‌ای دیگر باشد و در خانه و یا مدرسه نیز رفتار و واکنش‌هایی مشابه داشته باشند. مسائل اساسی را کنار بگذارید و از خودتان بپرسید:
• آیا ممکن است ناشی از اختلالی در شنوایی باشد؟
• آیا فاصله زمانی توجه کودک و بیان در خواست شما زیاد است؟ اگر فرزندتان برای انجام کاری نتواند تمرکز کند و یا در شنوایی نیز مشکلی نداشته باشد، ممکن است دچار اختلال کم توجهی- پیش فعالی شده باشد.
• آیا مسئله‌ای در رابطه با مهارت‌های شناختی کودک وجود دارد؟ اختلال مهارت‌های شناختی ممکن است برای پردازش اطلاعات مشکل ساز شود.
ممکن است فکر کنید کودک تان دچار یکی از مشکلات بهداشتی روانی شده است، شاید بهتر باشد با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید. مهم است قبل از اینکه برنامه ریزی برای حل مشکل داشته باشید، این مسائل را بررسی کنید.
۷ – عواملی که سبب کم توجهی می‌شوند
گاهی اوقات والدین به طور تصادفی وغیر ارادی به بچه‌ها آموزش می‌دهند تا آنها را نادیده بگیرند. خشمگین شدن، غر‌های پیوسته و ناله‌های مداوم چند عاملی هستند که سبب تشویق کودکان به کم توجهی می‌شوند. جملات طولانی و دستورات بیش از حد باعث می‌شوند که کودک گوش دادن به شما را متوقف کند.هشدار‌های تکراری به فرزندتان یاد می‌دهد تا تنها یک بار به صحبت‌های شما گوش دهند، بهتر است به یک هشدار اکتفا کنید.
منبع: verywellfamily
