«مدیریت سینمایی» درک درستی از نیازهای واقعی مردم و جامعه ندارد/ «سینما» به نوعی به «سینمای سرگرم‌کننده» تبدیل شده است – اخبار سینمای ایران و جهان
به گزارش سینماپرس: «حجت الله سیفی» در انتقاد نسبت به رهاسازی عرصه کودک در سینما و تلویزیون، اظهار کرد: از دهه ۸۰ به بعد، سینمای غرب به‌شدت بر سینمای کودک ما تأثیر گذاشته است. بچه‌های دهه ۸۰ خاطراتشان با انیمیشن‌ها و فیلم‌های خارجی پر شده است. تلویزیون ما نیز به‌جای نمایش فیلم‌های مثبت و سازنده، معمولاً فیلم‌هایی از جنس هالیوود را برای کودکان پخش می‌کند. به‌عنوان مثال، فیلم‌هایی مانند «مرد عنکبوتی» که در تلویزیون پخش می‌شود، از نظر ما ممکن است آسیب‌زننده باشد، اما چرا این فیلم‌ها همچنان پخش می‌شوند؟
«حجت الله سیفی» کارگردان و فیلمنامه نویس پیشکسوت سینمای ایران، در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس به موضوع وضعیت سینمای کودک کشور پرداخت و در این خصوص تصریح نمود: چهار دیوار سینمای کودک فرو ریخته. و زمانی که دیواری نباشد سقف آن چهار دیواری نیز فرو خواهد ریخت. سینمای کودک در گذشته دوره‌ای طلایی داشت. به یاد می‌آوریم دهه ۶۰ که سینما خیلی خوب بود. در آن زمان، تا نیمه دهه ۷۰ سینما به بهترین شکل کار می‌کرد و فیلم‌ها با تفکر عالی ساخته می‌شدند. مردم از دیدن فیلم لذت می‌بردند و حالا که به آن دوران نگاه می‌کنیم، حسرت آن روزها را می‌خوریم.
وی ادامه داد: سینمای کودک هم از همین قاعده پیروی می‌کند. در یک دوره‌ای خوب بود و حالا همه چیز در حال افول است. در فیلم‌های خانوادگی و کودکانه، سینما به نوعی به سینمای سرگرم‌کننده تبدیل شده است.
کارگردان فیلم سینمایی «سفر پر ماجرا» با بیان این مطلب که سینمای کودک باید به عنوان یکی از ارکان ساختار اجتماعی و انسانی جامعه، محکم‌تر از قبل ادامه پیدا کند؛ بیان کرد: وقتی که این فضا را درست نکنیم، جوانان و بچه‌ها بدون ساختار فکری و فرهنگی درست، به بزرگ‌سالانی تبدیل می‌شوند که در معرض آسیب‌های مختلف قرار می‌گیرند. اینجاست که رسانه‌ها باید در این زمینه وارد شوند و راه‌حلی پیدا کنند تا فرهنگ جامعه حفظ شود.
وی افزود: سینما باید به این نیاز توجه کند که فیلم‌های کودکانه نه تنها ساخته شوند، بلکه باید به تعداد بیشتری نسبت به گذشته تولید شوند. اینطور نیست که فقط با تعدادی فیلم انگشت‌شمار، این نیاز برطرف شود.
کارگردان فیلم سینمایی «بچه های جسور» در انتقاد به رهاسازی عرصه کودک در سینما و تلویزیون، اظهار کرد: از دهه ۸۰ به بعد، سینمای غرب به‌شدت بر سینمای کودک ما تأثیر گذاشته است. بچه‌های دهه ۸۰ خاطراتشان با انیمیشن‌ها و فیلم‌های خارجی پر شده است. تلویزیون ما نیز به‌جای نمایش فیلم‌های مثبت و سازنده، معمولاً فیلم‌هایی از جنس هالیوود را برای کودکان پخش می‌کند. به‌عنوان مثال، فیلم‌هایی مانند «مرد عنکبوتی» که در تلویزیون پخش می‌شود، از نظر ما ممکن است آسیب‌زننده باشد، اما چرا این فیلم‌ها همچنان پخش می‌شوند؟
عضو شورای طرح و برنامه بنیاد سینمایی فارابی با یادآوری این مطلب که بعد از انقلاب، پخش فیلم‌های خشونت‌آمیز مانند بروس‌لی در تلویزیون ممنوع بود، گفت: دلیل این ممنوعیت هم کاملاً منطقی بود، چون این نوع فیلم‌ها می‌توانستند تأثیر بدی روی رفتار و روحیه بچه‌ها بگذارند.
این سینماکر پیشکسوت همچنین در انتقاد نسبت به عملکرد بدنه مدیریت فرهنگی کشور در عرصه تولیدات متناسب با گروه سنی کودک و نوجوان بیان کرد: مشکل اصلی این است که مدیریت فرهنگی ما با مشکل روبه‌رو است! در حقیقت، در توضیح دادن و برنامه‌ریزی برای آینده کودکان، مدیریت فرهنگی ما مدیریتی الکن و فاقد شعور و درک کافی است.
وی خاطرنشان کرد: مشکل اصلی سینمای ما در مدیریت است که درک درستی از نیازهای واقعی مردم و جامعه ندارد. سینمای ما باید در این شرایط تغییر کند. اگر مسئولین درک بهتری داشتند، ما می‌توانستیم نقد و گفتگو در مورد فیلم‌ها داشته باشیم، نه اینکه هر روز از کمبود فیلم و محتوا صحبت کنیم.
سیفی تاکید کرد: برنامه‌هایی که پخش می‌شود، فقط برای پر کردن فضای تلویزیون است، نه برای ایجاد محتوای آموزشی و مفید برای کودکان. از ۱۵ شبکه موجود، چند تا فیلم کودکانه داریم؟ فیلم‌های آموزنده‌ای که من ساختم، چرا پخش نمی‌شوند؟ پنج فیلم کودکانه دارم که شامل محتوای آموزنده است، ولی در تلویزیون پخش نمی‌شود. اما فیلم‌های خارجی کودکانه به راحتی خریداری می‌شوند.
«حجت الله سیفی» در پایان این گفت و گو با تاکید بر این موضوع که سینمای ما با تحریم رشد می‌کند؛ چون تحریم‌ها مانع واردات فیلم‌ها و تولیدات خارجی می‌شود و به جای آن تولیدات داخلی رونق می‌گیرد. تصریح نمود: ما نه غرب‌گرا شده‌ایم، بلکه مصرف‌کننده تولیدات غربی شده‌ایم. وقتی کشوری مصرف‌کننده باشد، به تولید داخلی نمی‌پردازد. این مسئله تنها مربوط به سینما نیست، بلکه در تمامی حوزه‌ها مشهود است؛ در صنعت، علم و پزشکی هم همین طور است. تحریم‌ها باعث شده‌اند که برای خودمان تولید کنیم، و اگر تحریم‌ها نبود، ممکن بود از واردات محصولات خارجی استفاده کنیم و دیگر نیازی به تولید داخلی احساس نمی‌شد.
