در «جشنواره چهل و سوم» با ۳۰ کارگردان جویای نامی مواجه‌ایم که این رویداد باشکوه را حال‌وهوایی متفاوت خواهند بخشید – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: «محمد تقی فهیم» از منتقدان باسابقه و پیشکسوت سینمای کشور با بیان این مطلب که این دوره دربست در اختیار فیلمسازان نسل ایران نوین است، نوشت: اگر هم سه فیلمساز کارکشته حاضر در جشنواره امسال را نادیده بگیریم، بازهم با ۳۰ کارگردان جویای نامی مواجه‌ایم که این رویداد هنری/سینمایی باشکوه را حال‌وهوایی متفاوت خواهند بخشید.
به گزارش سینماپرس، «محمد تقی فهیم» با انتشار یادداشتی با عنوان «رقابت نفس‌گیر سه+سی در جشنواره فیلم فجر!؟» در روزنامه جام جم نوشت:
بلاخره جشنواره فیلم فجر به ایستگاهی رسید که در آن از سینماگران قبل انقلاب خبری نیست. این دوره دربست در اختیار فیلمسازان نسل ایران نوین است. در رخداد کنونی نه‌تنها از کارگردان‌های پیش از انقلاب، کسی حضور ندارد، بلکه مشارکت نسل اول فیلمسازان پس از انقلاب نیز بسیار کمرنگ است و برعکس، پرتعدادترین‌ها را نسل دوم و سوم تشکیل می‌دهند.
در واقع این دوره جشنواره، همه‌جوره متعلق به گروهی از هنرمندان سینما است که غالبا حتی متولد سال‌های بعد از انقلاب و معدودی نیز که سن‌شان بیشتر از طول عمر انقلاب است، ولی سینماآموخته و پرورش یافته در بدنه‌ی سینمای پس از انقلاب هستند.
امسال، بخش مسابقه سینمای ایران در جشنواره، شامل ۳۳ فیلم بلند داستانی (زنده) است که ازاین میان فقط سه نفرشان متعلق به نسل اول فیلمسازان پس از انقلاب است و ۳۰ کارگردان دیگر، اعم از فیلم اولی تا پر تجربه‌ها را سینماگران گروه سنی جوان تشکیل می‌دهند. بنابراین ماراتنی را شاهد خواهیم بود که در اساس سه نفر با سی نفر رقابت می‌کنند. اگر چنانچه روند و نتیجه مسابقه امسال نیز به سیاق دوره‌های قبلی باشد که اتفاق‌های پرسروصدا، خلاقانه و آوانگارد را فیلم اولی‌ها و جوانان رقم می‌زدند، یعنی اینکه قدیمی‌ها یا همین سه نفر فیلمساز نسل اولیه، کاری سخت و نفس‌گیر را پیش‌رو دارند تا بتوانند در برابر جوان‌ترها حرفی برای گفتن داشته باشند.
موضوع جذاب و جالب قضیه دراین است که سه نفر قدیمی حاضر در زمینه‌های مختلف سبک و سیاق و سلیقه و حتی بن‌مایه‌های فکری کاملا با هم فرق دارند، لذا همین مورد باعث کنجکاوی بیشتر می‌شود. مثلا اولین نفر این صف را «ابراهیم حاتمی کیا» تشکیل می‌دهد. فیلمساز جنجالی! و پر حاشیه‌ای که بی کم‌وکاست می‌توان با قاطعیت گفت که جشنواره در روز نمایش فیلم «موسی کلیم‌الله» سئانس و سالنی پر را به خود خواهد دید و ایضا نشست پرسش و پاسخی مملو از خبرنگاران و منتقدان را تجربه خواهد کرد.
حضور حاتمی‌کیا که در هر دوره جشنواره با کشمکش‌ها، تنش‌ها و کلا جذاب‌ترین جلسات همراه بوده است، این دوره به دلیل دوری پنج ساله‌اش از سینما حتما برای همه مقامی آرتیستیک خواهد داشت. بی‌شک، بودن حاتمی‌کیا در جشنواره امسال، وزن و اعتبار این دوره را مضاعف کرده است. نفر بعدی «رسول صدرعاملی» است. کارگردان خوشنامی که با فیلم‌های خاطره‌انگیزی چون «گل‌های داودی» و «من ترانه پانزده سال دارم» پس از هفت سال دوری از کارگردانی، جشنواره پیش‌رو را با فیلم «زیبا صدایم کن» که اقتباسی از کتابی به همین نام است، گرما خواهد بخشید. این ملودرام ساز قدیمی برای خیلی‌ها حضورش کنجکاوی‌برانگیز است که می‌خواهند بدانند چه‌کرده است، پس رفته یا خودش را جلو کشیده است. اما سومین فیلمساز شناخته شده از نسل اولی‌های پس از انقلاب «ابوالفضل جلیلی» است. کارگردان خوش برخوردی که همواره روابط عمومی‌اش بر اهمیت فیلم‌هایش! چربیده است. خصوصا که آثار جلیلی قریب به اکثریت‌شان رنگ پرده را ندیده‌اند. فلی‌الواقع فیلم‌های جلیلی همواره برای بیرونی‌ها (آنهم فستیوال‌ها) فیلم بوده‌اند، چنانچه در دهه ۸۰ هم که در صدر خبرها بود، به دلیل حضور در جشنواره‌های جهانی بود، درحالی که برای تماشاگران انبوه این دیار بود و نبودشان فرقی نمی‌کرده است. به عنوان مثال کوره‌پزخانه‌ها، کوره‌راه‌ها و حاشیه شهرها که کودکان و نوجوانان در مرکز ثقل‌شان می‌لولند، تقریبا همه داشته‌های متن و بطن فیلم‌های جلیلی را پر می‌کرده‌اند و اینک نیز با اثری به نام «داد» در راستای دیگر فیلم‌هایش، یعنی با محوریت نوجوانان بزه‌کار به جشنواره امسال امده است.
خلاصه اینکه اگر هم سه فیلمساز کارکشته حاضر در جشنواره امسال را نادیده بگیریم، بازهم با ۳۰ کارگردان جویای نامی مواجه‌ایم که این رویداد هنری/سینمایی باشکوه را حال‌وهوایی متفاوت خواهند بخشید.
