در تبیین زندگی و معارف «حضرت جواد» و «حضرت هادی» و «حضرت عسکری» بیشتر از این باید بنویسند و کارهای هنری باید بکنند – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: رهبر انقلاب اسلامی با انتقاد از اینکه در منابر و کتاب‌ها از حضرت جواد، حضرت هادی و حضرت عسکری علیهم‌السلام کم یاد میشود، بیان داشتند: شیعه در هیچ دوره‌ای به‌قدر دوره‌ی این سه امام از نظر کمیت و کیفیت گسترش نداشته است.
به گزارش سینماپرس، امام خامنه‌ای ظهر امروز (شنبه ۱۵ دی‌ماه) در پایان مجلس روضه‌ی شهادت امام هادی علیه‌السلام، به نقش بی‌بدیل این امام همام و پدر و فرزند این بزرگوار، در گسترش کمّی و کیفی تشیع اشاره کرده و فرمودند: در هیچ دوره‌ای از تاریخ اسلام، تشیع به گستردگی دوره‌ی این سه امام بزرگوار نبوده است. بغداد و کوفه در زمان امام هادی و امام جواد به مراکز اصلی شیعه تبدیل شدند و نقش این بزرگواران در ترویج معارف شیعه بی‌نظیر بوده است.
ایشان با تأکید بر ضرورت پرداختن به زندگی و معارف این امامان در عرصه‌های مختلف تاریخی و هنری، ضمن انتقاد از نپرداختن به این سه امام بزرگوار در این عرصه‌ها گفتند: متأسفانه در تاریخ‌نگاری، کتاب‌نویسی و حتی در منابر ما، به زندگی و معارف این سه امام بزرگوار کمتر پرداخته شده است. بسیار بجاست که پژوهشگران و هنرمندان در این زمینه کار کنند و آثار بیشتری خلق شود.
رهبر انقلاب اسلامی همچنین از زیارت جامعه کبیره به عنوان گوهری بی‌همتا یاد کرده و افزودند: اگر تلاش امام هادی علیه‌السلام نبود، ما امروز زیارت جامعه کبیره را در اختیار نداشتیم. معارف موجود در این زیارت، که بر پایه آیات قرآن و حقایق ناب شیعه است، تسلط و عمق علمی امام هادی علیه‌السلام را نشان می‌دهد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای همچنین با اشاره به یکی از رمان‌هایی که اخیرا مطالعه کرده‌اند و یکی از معجزات حضرت جواد علیه‌السلام در آن ذکر شده بود، تولید آثار هنری در این زمینه‌ها را کم توصیف کردند و خواستار توجه برای تولید آثار بیشتری در این مقوله شدند.
متن کامل بیانات امام خامنه‌ای در روز شهادت امام هادی (علیه السّلام) به این شرح است:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
… در هیچ دوره‌ای ــ از دوره‌ی امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) تا آخر ــ در سرتاسر دنیای اسلام، شیعه به قدر دوره‌ی حضرت جواد و حضرت هادی و حضرت عسکری، نه از لحاظ کمّیّت، نه از لحاظ کیفیّت، گسترش نداشته؛ [این گسترش]، کار این سه بزرگوار است. بغداد در دوره‌ی حضرت هادی و حضرت جواد اصلاً مرکز شیعه است. فضل‌بن‌شاذان میگوید من اوّل که وارد بغداد شدم، داخل این مسجد پُر بود از محدّثین شیعه که حلقه‌های روایتی داشتند و [روایت] نقل میکردند؛ یعنی یک چنین وضعی بود؛ بغداد یک جور، کوفه یک جور. این بزرگوارها تلاش خیلی زیادی کردند.
به خاطر همین گسترش هم بوده که نیاز به این وجود داشته که معارف شیعی از زبان این بزرگوارها گسترش پیدا کند. این کار را هم حضرت هادی (علیه السّلام) انجام دادند؛ هم با زیارت جامعه که خب فوق‌العاده است، هم با زیارت امیرالمؤمنین در روز غدیر؛ شما نگاه کنید در این زیارت که درباره‌ی فضایل امیرالمؤمنین است، چقدر از آیات قرآن استفاده شده! این حضور ذهن، این تسلّط بر مطلب، این ارائه‌ی حقایق با این شکل، جز از امام هادی (علیه السّلام)، [جز] از امام، از کس دیگری اصلاً برنمی‌آید؛ این [کار] را این بزرگوارها انجام دادند. اگر تلاش حضرت هادی (علیه السّلام) نبود، ما امروز زیارت جامعه را نداشتیم و آن معارف منحصربه‌فردی که در این زیارت وجود دارد، در اختیار شیعه نبود.
بعضی تاریخ خوانده‌اند، [امّا] حدیث نخوانده‌اند و از کلمات ائمّه در این روایات مطّلع نیستند؛ عیب بزرگ کار اینها این است. تاریخ ائمّه را هم بیش از همه، از درون خود این احادیث میشود فهمید که در زندگی اینها، در جابه‌جایی اینها، در اعلام وصایت اینها، در هر کدامشان چه اتّفاقی افتاده. خود همین اعلام وصایت حضرت هادی یک داستان عجیبی دارد که لابد در کافی ملاحظه کرده‌اید که احمد بن محمّد بن عیسیٰ آنجا نقش دارد و کار دارد و حرف دارد و بحث به مباهله میکشد و مانند اینها. اینها خیلی مهم است.
در تاریخ‌نگاری ما، در کتاب‌نویسی ما، حتّی در منبرهای ما، از این سه بزرگوار خیلی کم یاد میشود و تحقیق میشود و کار میشود. خیلی بجا است اگر چنانچه کسانی در زمینه‌ی زندگی این سه بزرگوار کار کنند، تحقیق کنند، بنویسند. البتّه یک کتاب رمانی من اخیراً دیدم که معجزه‌ی حضرت جواد را آنجا آورده بود؛ هست، [امّا] کم است؛ بیشتر از این باید بنویسند و کارهای هنری باید بکنند ان‌شاءالله.
