داستان گمشده‌ای که نویسندۀ «دراکولا» آن را نوشته بود بعد از 120 سال پیدا شد
در سال ۱۸۹۰، داستان کوتاهی از نویسنده ایرلندی به نام «برام استوکر» در روزنامه دوبلین دیلی اکسپرس چاپ شد. برام استوکر همان نویسنده‌ای است که هفت سال بعد در سال 1897 رمان مشهور «دراکولا» را منتشر کرد. آن داستان ترسناک که در روزنامه چاپ شده بود و «تپۀ گیبت» نام داشت، خیلی زود به دست فراموشی سپرده شد. برای بیش از ۱۳۰ سال، این داستان پنهان ماند، تا زمانی که یک داروساز به‌طور تصادفی آن را در کتابخانه ملی ایرلند کشف کرد.
برایان کلری، که از طرفداران قدیمی استوکر است، سال گذشته مشغول مرور آرشیوهای کتابخانه بود که در روزنامه دوبلین دیلی اکسپرس سال ۱۸۹۱ به یک آگهی برخورد. این آگهی به داستانی منتشرشده از استوکر اشاره داشت و کلری را به شماره‌ای از روزنامه به تاریخ ۱۷ دسامبر ۱۸۹۰ هدایت کرد که شامل متن کامل تپه گیبت بود.
کلری می‌گوید: «من کاملاً شوکه شدم. همه فهرست‌های کتاب‌شناسی را بررسی کردم و هیچ جا نامی از آن نبود. دلم می‌خواست بلند شوم و بگویم: “حدس بزنید چی پیدا کردم؟” ولی آنجا پژوهشگران و دانشگاهی‌های معتبر حضور داشتند و من فقط یک آماتور بودم».
کلری به تحقیق درباره داستان و نویسنده آن پرداخت و با پل موری، نویسنده کتاب «از سایه دراکولا: زندگی برام استوکر» مشورت کرد. تاکنون هیچ محققی به تپۀ گیبت اشاره نکرده و این داستان در آرشیوهای دیگر استوکر نیز پیدا نشده است؛ این امر به گفته موری نشان می‌دهد این اثر «بیش از یک قرن ناپدید بوده است».
تپه گیبت داستانی دلهره‌آور و پر از موضوعات تاریک است که استوکر بعدها در دراکولا به آن‌ها بازگشت. داستان در شهر ساری انگلستان روایت می‌شود و به ماجرای راوی بی‌نامی می‌پردازد که با سه کودک عجیب و غریب در نزدیکی قبر یک ملوان مقتول روبرو می‌شود.
موری می‌گوید: «این یک داستان کلاسیک از استوکر است. نبرد میان خیر و شر و شرارتی که به شکل‌های عجیب و ناشناخته‌ای سر بر می‌آورد». موری اضافه می‌کند که تپه گیبت رشد استوکر را به عنوان نویسنده نشان می‌دهد. این داستان در همان سالی چاپ شد که استوکر نوشتن دراکولا (رمانی گوتیک در مورد یک کنت خون‌آشام در ترانسیلوانیا) را آغاز کرد. این اثر ادبی تاثیرگذاری فراوانی داشت و ژانر ادبیات خون‌آشامی را شکل داد.
اواخر این ماه، این داستان برای اولین بار در فستیوال برام استوکر شورای شهر دوبلین به‌طور عمومی خوانده خواهد شد. این خوانش در ساختمانی قرن هجدهمی که در نزدیکی محل تولد نویسنده قرار دارد برگزار می‌شود.
