(تصاویر) کشف ردپای ۱.۵ میلیون ساله از دو گونه انسان باستانی متفاوت در آفریقا

باستان‌شناسان در منطقه تورکانا در کنیا، چهار مجموعه ردپا را کشف کرده‌اند که به دو گونه مختلف از انسان‌های باستانی تعلق دارند.

به گزارش روزیاتو، این کشف، اولین مدرک مستقیم از زندگی دو گونه متفاوت انسانی در یک زمان و مکان است. این ردپاها به پارانتروپوس بویسی (Paranthropus boisei) و هومو ارکتوس (Homo erectus) یا انسان راست‌قامت تعلق دارند.

پارانتروپوس یا پرامردم بویسی، با مغز کوچک‌تر و صورت پهن، و هومو ارکتوس، که شباهت بیشتری به انسان‌های مدرن دارد، در حاشیه دریاچه تورکانا ردپاهایی بر جای گذاشتند که حضور همزمان آن‌ها را آشکار می‌کند.

شواهدی از دو الگوی متفاوت راه رفتن

رد پای متعلق به هومو ارکتوس است که بیشتر شبیه انسان‌های مدرن است.

ردپاهای کشف‌شده نشان‌دهنده دو الگوی متفاوت از راه رفتن انسان‌های باستانی است. هومو ارکتوس مانند انسان‌های امروزی با قدم‌زدن از پاشنه و حرکت به سمت انگشتان، زمین را لمس می‌کرده است. اما پارانتروپوس بویسی به شکلی متفاوت راه می‌رفته که تاکنون در هیچ جای دیگر مشاهده نشده است.

این رد پا متعلق به پارانتروپوس بویسی، نخستی‌سانان دوپا با مغزهای کوچک‌تر و صورت‌های پهن و صاف با دندان‌های بزرگ است.

این کشف با استفاده از تکنیک‌های جدید، از جمله تحلیل‌های سه‌بعدی، انجام شد. پژوهشگران مدل‌های دیجیتالی این ردپاها را برای بررسی عمیق‌تر ساختند و تفاوت‌های واضحی بین این دو گونه پیدا کردند.

نقش تکامل در راه رفتن انسان روی دو پا

این یافته‌ها نشان می‌دهد که تکامل راه رفتن دوپایی در انسان‌ها فرآیندی پیچیده بوده است. برخلاف تصور رایج که این تحول به‌صورت ناگهانی و در یک لحظه رخ داده، شواهد نشان می‌دهد که انسان‌های باستانی به شیوه‌های مختلفی راه می‌رفتند و تکامل این ویژگی به مرور زمان شکل گرفته است.

به عنوان مثال، پاهای پارانتروپوس بویسی برای دویدن‌های طولانی‌مدت مناسب نبوده، درحالی‌که هومو ارکتوس قابلیت‌های بیشتری در این زمینه داشته است. این ویژگی‌ها باعث شد که هومو ارکتوس در مسیر تکاملی متفاوتی قرار گیرد که به بقای او کمک کرد.

تعامل احتمالی میان دو گونه

سمت راست پارانتروپوس بویسی، سمت چپ هومو ارکتوس

مطالعه این ردپاها نشان می‌دهد که این دو گونه احتمالاً از وجود یکدیگر آگاه بودند. کوین هاتالا، یکی از پژوهشگران این مطالعه، اشاره می‌کند که آن‌ها احتمالاً یکدیگر را دیده و به نحوی بر رفتار یکدیگر تأثیر گذاشته‌اند.

نگاهی تازه به گذشته انسان

این یافته‌ها دیدگاه‌های جدیدی درباره محیط زیست و رفتار انسان‌های باستانی ارائه می‌دهد. بر خلاف استخوان‌ها یا ابزارهای سنگی که اطلاعات محدودی درباره حرکت یا تعاملات اجتماعی انسان‌های باستانی فراهم می‌کنند، این ردپاها جزئیاتی از زندگی روزمره آن‌ها را نشان می‌دهند.

با این کشف، پژوهشگران در حال بازنگری مفاهیمی هستند که تاکنون درباره تکامل انسان‌ها داشته‌ایم. این ردپاها نه‌تنها درباره چگونگی حرکت انسان‌های اولیه اطلاعات می‌دهند، بلکه نشان می‌دهند که تعامل میان گونه‌های مختلف می‌تواند نقش مهمی در تکامل انسان‌ها داشته باشد.