شیرین، شور یا ترش؟ طعم مورد علاقه شما می تواند بگوید که چقدر خوش برخورد هستید

پژوهشگران از افرادی در چین، آلمان، مکزیک و ایالات متحده درباره انتخاب خوراکی‌ها و ویژگی های شخصیتی‌شان نظرسنجی کرده‌اند.

تحلیل آن‌ها نشان می‌دهد که در این چهار کشور، افرادی که علاقه بیشتری به طعم‌های شیرین دارند، معمولاً خوش‌برخوردتر هستند.

به گفته تیم پژوهشی از کالج گتیسبورگ، این یافته‌ها می‌تواند توضیح دهد که چرا در توصیف افراد مهربان از واژه‌هایی مانند «شیرین» استفاده می‌کنیم.

ارتباط بین خوش‌برخوردی و علاقه به طعم‌های شیرین با اصطلاحاتی که در برخی فرهنگ‌ها برای توصیف افراد مهربان و دوست‌داشتنی به‌کار می‌روند، سازگار است.

مطالعات پیشین نیز نشان داده‌اند که میان علاقه به غذاهای شیرین و خوش‌برخوردی ارتباطی وجود دارد.

با این حال، تا پیش از این، مشخص نبود که این ارتباط در فرهنگ‌های مختلف هم صدق می‌کند یا خیر.

در مطالعه‌ای که به سرپرستی برایان پی. مایر در مجله «تحقیقات در شخصیت» منتشر شده، پژوهشگران توضیح داده اند که اگرچه مطالعات قبلی به ارتباط میان علاقه به طعم‌های شیرین و خوش‌برخوردی اشاره کرده‌اند، ام بیشتر این پژوهش‌ها فقط روی نمونه‌های آمریکایی انجام شده است.

برای انجام این تحقیق، ۱,۶۹۲ نفر شرکت‌کننده انتخاب شدند؛ ۳۷۳ نفر از چین، ۴۷۱ نفر از آلمان، ۴۰۰ نفر از مکزیک و ۳۹۹ نفر از ایالات متحده.

ابتدا شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌ای را تکمیل کردند که پنج ویژگی اصلی شخصیتی شامل پذیرش، وظیفه‌شناسی، خوش‌برخوردی، برون‌گرایی و روان‌رنجوری را ارزیابی می‌کرد.

در مرحله بعدی، شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌ای درباره میزان علاقه به طعم‌های شیرین را پر کردند.

این پرسشنامه شامل ۱۰ آیتم مختلف مثل آب‌نبات، کارامل، کیک شکلاتی، عسل، بستنی، شربت افرا، گلابی، کشمش، توت‌فرنگی و شکر است که افراد میزان علاقه خود به آن ها را از ۱ تا ۱۰ ارزیابی کردند.

همچنین از شرکت‌کنندگان خواسته شد که میزان علاقه خود به طعم‌های شیرین، ترش، شور، تلخ و تند را مشخص کنند.

نتایج نشان داد که در هر چهار کشور، میزان خوش‌برخوردی به‌طور قابل‌توجهی با علاقه به طعم شیرین ارتباط دارد.

پژوهشگران خاطرنشان کردند که استعاره‌های مربوط به شیرینی در فرهنگ‌های مختلف مشترک هستند.

مصرف شیرینی‌ها به‌طور عمومی تجربه‌ای خوشایندتر از دیگر طعم‌ها است.

همچنین، به نظر می‌رسد که مهربان و دلسوز بودن از نظر تکاملی، چه برای فرد و چه برای جامعه، مطلوب‌تر از ویژگی‌هایی مانند وظیفه‌شناسی است.