تلسکوپ‌های فضایی جیمز وب و هابل در یک همکاری شگفت‌انگیز از برخورد دو کهکشان عکس گرفتند
ناسا به تازگی تصویر زیبایی از دو کهکشان « IC 2163 » و « NGC 2207 » منتشر کرده است و آن را « چشمان غرق در خون » نامیده است. این تصویر نتیجه همکاری تلسکوپ‌های فضایی « جیمز وب » و « هابل » است. این جفت کهکشان درحال حاضر در مرحله برخورد و ادغام هستند تا به یک کهکشان تبدیل شوند. این فرآیند احتمالا حدود یک میلیارد سال طول می‌کشد.
به این کهکشان‌ها به خوبی نگاه کنید، هسته کهکشان‌ها همانند یک چشم به نظر می‌رسند که به ما خیره شده‌اند و در تاریکی کیهان می‌درخشند. دو تلسکوپ قدرتمند فضایی دنیا یعنی هابل و جیمز وب با رصد این کهکشان‌ها، موفق به ثبت چنین تصویر شگفت‌انگیزی شده‌اند.
کهکشان‌های IC 2163 و NGC 2207 هر دو از نوع کهکشان‌های مارپیچی هستند که در فاصله حدودی 80 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی « سگ بزرگ » یا « کلب اکبر » قرار دارند. پس مدت زمان زیادی طول می‌کشد تا نور این دو کهکشان به ما برسد – شاید هم‌اکنون که این مقاله را می‌خوانید، دو کهکشان با یکدیگر برخورد کرده باشند.
کهکشان کوچکتر که در سمت چپ تصویر مشاهده می‌کنید، کهکشان مارپیچی IC 2163 است که از نظر گرانشی به کهکشان بزرگتر یعنی NGC 2207 مقید است و احتمالا طی میلیون‌ها سال آینده با آن ترکیب می‌شود. NGC 2207 نیز یک کهکشان مارپیچی است. به گفته ناسا، کهکشان IC 2163 از حدود 40 میلیون سال پیش بهNGC 2207 مقید شده است.
رنگ‌هایی که در تصویر مشهود است، ناشی از ترکیب تصاویر این دو کهکشان در طول موج‌های فروسرخ میانی، نور مرئی و فرابنفش است. جیمز وب در طول موج فروسرخ میانی و هابل در طول موج‌های مرئی و فرابنفش این دو کهکشان زیبا تصویربرداری کرده‌اند. در میانه تصویر، جایی که مواد دو کهکشان احتمالا با یکدیگر در برخورد هستند، می‌توان رگه‌هایی از خطوط به رنگ قرمز روشن را مشاهده کرد. نیروی گرانش ناشی از این برخورد می‌تواند بر ساختار بازوهای کهکشانی تاثیر بگذارد.
در زیر می‌توانید تصاویر ثبت شده توسط هر تلسکوپ را به صورت جداگانه مشاهده کنید.
تصویر سمت چپ، تصویری است که تلسکوپ هابل از این دو کهکشان در طول موج‌های مرئی و فرابنفش ثبت کرده است. تصویری که جیمز وب در طول موج فروسرخ میانی ثبت کرده است نیز در سمت راست قابل مشاهده است. در تصویر هابل از IC 2163 و NGC 2207 بازوهای پر ستاره کهکشان‌ها به رنگ آبی می‌درخشند، درحالیکه هسته‌های هر دو کهکشان به رنگ نارنجی روشن می‌درخشند.
در تصویر وب که با ابزار « MIRI » گرفته شده است، غبار سرد هر دو کهکشان به رنگ سفید وهم‌انگیزی دیده می‌شود. در قسمت پایین تصویر سمت راست، یک نقطه درخشان با مشخصه ستاره مانند هشت پر دیده می‌شود که درحقیقت طرح پراش تولید شده توسط آینه‌های وب است. طبق توضیحی که دانشمندان وب ارائه کرده‌اند، این منطقه ناحیه‌ای است که در آن ستاره‌های زیادی به صورت پیوسته درحال تولد هستند.
ناسا توضیح داده است که سالانه ده‌ها ستاره جدید با حدود جرمی خورشید در این دو کهکشان مارپیچی متولد می‌شود زیرا گاز و غبار میان این دو کهکشان در این مرحله از ادغام دچار فعل و انفعالات فزاینده‌ای می‌شود. این جفت کهکشان در دهه‌های اخیر نیز میزبان هفت انفجار ابرنواختری بوده‌اند که شدت آن‌ها بالاتر از میانگین انفجارهای ابرنواختری در کهکشان راه شیری در 50 سال گذشته بوده است.
همانطور که این دو کهکشان به هم نزدیک‌تر می‌شوند و شروع به ادغام می‌کنند، بازوهای آن‌ها ممکن است باهم ترکیب شوند و بازوهای جدید تغییر شکل‌یافته با هسته‌های بزرگتر و درخشان‌تر را تولید کنند. در این مرحله، ترکیب گاز و غبار آهسته‌تر خواهد بود و با سرد شدن گاز در اطراف کهکشان جدید متولد شده، تشکیل ستاره کند می‌شود.
