من ماندم و تنهایی و این حال خرابم
اَبری شده ام کاش کمی باز ببارم
ای کاش منم مثل تو بی عاطفه بودم
ای کاش شبی رووی دلم پا بگذارم
غم های جهان یک شبه افتاده به جانم
از گردش اَیام نگو نیست به کامم ، نیست به کامم
غیر از تو که با خلق جهان کار ندارم ، کَس و کارم تویی یارم
میلی که به تو هست به اَغیار ندارم ، تو که باشی غم ندارم
از عشق بگو با دل من جان و جهانم، همه چیزم تویی جانم
لازم شده در بندِ تو عاشق کُشِ زیبا رُخ دلدار بمانم ، تو جهانم
اِی داد دوباره تنهایی من هر شب و روز حدی نداره
کی واسه دلِ من لحظه ای وقتشو میذاره
از تو که چشات رحمی به حال من نداره
تو از لحظه ی اول دلو بردی پَسَم که نیاوردی عزیزم
من جونمو پای تو نذاشتی که بریزم
خوش باشی همیشه وقتی که نیستی مریضم