من عاشقش بودم نمیفهمید

من عاشقش بودم جوابم کرد

هی گریه کردم تا یخش وا شه

سیل اومد و خونه خرابم کرد

میدونه از این عشق بیمارم

میتونه تسکینِ غمم باشه

یه کشورِ بی پرچمم اما

شالش میتونه پرچمم باشه

کافه خیابون سینما ، مترو

حتی اتاقم عکس روو میزم

هر جای این شهرو که میگردم

با خاطراتش اشک میریزم

اَبرا دارن آهسته میبارن

من جا نمیشم زیرِ چترش حیف

باید از این خونه برم اما

پیچیده تووی خونه عطرش ، حیف