ای وای که از معرکه ی عشق ندارم رهایی

دل میبری دل میشکنی اشک مریزان؛ چون هست خدایی

چو ناز کنی ناز کِشی من چو اسیرم

در بندِ نگاهی، در بند نگاهی، در بند نگاهی...

دل دل نکن ای دل، دل دل نکن ای دل

لرزه ی این جسم من آفت جانم شده است

اول اسم کسی وِرد زبانم شده است

های من هوی تو، اون دو چشمون تو

به یه دنیا ندهم عطر گیسوی تو

کوی من کوی تو و یک نظر از روی تو

به جهانی ندهم تاری از موی تو