از سر صبح یه دلشوره گرفت همه وجودم رو

چشام خشک شد بیای پیشم به کوچه هی زدم زل

نمیدونُم الان بی مُن کجای این شهری

یهو دست و دلُم لرزید چشام فقط سیاهی دید

تا خبردار شدم مُردم نکنه یارُم زیر سنگه

زبونم لال خدا هم شاید با ما توی جنگه

هزار زنگ و هزار خواهش نبود صدات توی گوشیم

خبر اومد که جون من تو با آوار هم آغوشی