مجله خبری و سرگرمی نایس موزیک‌

معنی اینکا تمدن در دیکشنری فارسی چیست؟

در این مطلب از سایت انتخاب روز پاسخ دقیق اینکا تمدن در دانشنامه آزاد واژگان فارسی را پیدا خواهید کرد.

اینکا تمدن در دانشنامه آزاد فارسی:

اینکا، تمدّن (Inca)
اینکا، تمدّن
اینکا، تمدّن
از اقوام باستانی سرخ پوست قارّۀ امریکا. در ارتفاعات آندو کشور امروزی پِرو ساکن بودند. به زبان کوئچوآسخن می گفتند (ح ۱۲۰۰م). زمانی که اسپانیا این منطقه را در دهۀ ۱۵۳۰ فتح کرد، قوم اینکا بر سرزمینی از اِکوادور در شمال، تا شیلی در جنوب حکومت می کرد. اینکا به معنای «پادشاه» است و، علاوه بر نام قوم، لقب پادشاه نیز بود. امپراتوری اینکا با توسّل به زور بر منطقۀ آند چیره شد. اینکاها اقوام مغلوب را به موطن جدیدی نزدیک کوسکو، پایتخت خود، کوچ دادند و پس از آن که آنان فرهنگ اینکا را جذب می کردند، محل سکونتشان را تغییر می دادند. امپراتوری قوم اینکا حکومتی دینی بر پایۀ کشاورزی بود، و کاهنان در رأس سلسله مراتب قرار داشتند، و اینکا، که گفته می شد از نسل خورشید است، امپراتور بود. شبکۀ گستردۀ راه ها مناطق کوهستانی را به شهرهای ساحلی متصل می کرد؛ اما همین امر سبب آسیب پذیری آنان دربرابر اسپانیایی هایی شد که، پس از فتح آن جا در دهۀ ۱۵۰۰، این قوم را به بردگی گرفتند. شمار فراوانی از پرویی های کوئچوآیی زبان که هنوز در پرو وجود دارند، از اعقاب اینکاها هستند. کاهنان اینکا نیروی کار را برای آبیاری کشاورزی و کار در معادن تقسیم می کردند و معبد و دژ می ساختند. محصول، پس از برداشت، برحسب گروه های خانوادگی توزیع می شد. مغازه داران حساب های مشتریان را با گره هایی که به ریسمان، یا «کیپوس»، می زدند نگه می داشتند، چون نوشتن معمول نبود. اینکاها در طبابت و جراحی پیشرفته بودند و مردگان خود را مومیایی می کردند. خرابه های ماچو پیکچو، عبادتگاه کوهستانی اینکاها که حدود ۱۵۰۰م ساخته شد، در نزدیکی کوسکو قرار دارد، و هیرام بینگم، باستان شناس امریکایی، آن جا را کشف کرد (۱۹۱۱). گاه شمار امپراتوری اینکا که خوان دِ بتانزوس، نویسندۀ اسپانیایی، آن را تنظیم کرده بود، پس از ۴۰۰ سال کشف شد (۱۹۸۷).
تاریخ (۱۲۰۰ـ۱۴۰۰م). اینکاها یکی از چند دولت ـ شهر متخاصم در جنوب سیِرای پرو بودند. به روایت افسانه ها، نخستین امپراتور، مانکو کاپاک، از غاری ظهور کرد و مدعی شد که از خورشید دستور گرفته تا پایتخت را در جایی بنا کند که میله ای زَرّین در عمق زمین فرو رفته باشد. بدین ترتیب شهر کوسکو ساخته شد. مبارزۀ نظامی برای کسب قدرت در منطقه تا ۱۴۳۸، ادامه داشت تا حملۀ قومی رقیب به نام چانکابه وسیلۀ نهمین امپراتور، کوسی اینکا یوپانکی، دفع شد. یوپانکی پدر و برادرانش را سرنگون کرد و فرمانروای اعظم ساپا اینکاشد و نام پاچاکوتیرا برخود نهاد؛ امپراتوری را تقویت و نظام اداری را بازسازی کرد. پسرش، توپا اینکا، قدرت نظامی را در دست گرفت (۱۴۶۳) و دامنۀ قلمرو خود را در شمال تا اِکوادور شمالی گسترش داد، و در جنوب تا شیلی (آرژانتین کنونی) پیشروی کرد. او در ۱۴۹۲، سالی که کریستوف کُلُمب امریکا را کشف کرد، درگذشت. هویاینا کاپاک، پسر توپا، در آمازون و اکوادور متصرفاتی داشت، اما ساختن دومین پایتخت را در کیتوآغاز کرد. مرگش در ۱۵۲۵ امپراتوری را بین دو پایتخت، به سرکردگی دو پسرش، اوآسکارو آتائوئالپا، تقسیم کرد. جنگ داخلی آغاز و آتائوئالپا پیروز شد، اما پیروزی او طولی نکشید، چون در ۱۵۳۲، فاتح اسپانیایی، فرانسیسکو پیسارو، فقط با ۱۸۰ نفر وارد امپراتوری شد، آتائوئالپا را کشت، و طلا و نقرۀ کوسکو را غارت کرد.
مذهب. خدای خالق اینکا، ویراکوچا (همان کون ـ تیکی) نام داشت. اینکای حاکم، پسر آ فتاب و خدای خدایان، تلقی می شد، و هر روز قربانیان انسانی و حیوانی به او تقدیم می شد. خدایان متعدد محلی و ملّی دیگری هم وجود داشتند که پیشکش و قربانی دریافت می کردند.
علوم و دانش. رصد ستاره ها به اینکاها امکان داد که تقویم خورشیدی دوازده ماهه و تقویم قمری مذهبی تهیه کنند. جشنواره های اصلی مذهبی هنگام انقلاب تابستانی و انقلاب زمستانی برگزار می شد و شامل جشن ها و قربانی های بسیار بود. نوشتن در کار نبود و تنها شیوۀ وابسته به قوۀ حافظه یعنی ریسمان های گره زده موسوم به کیپوس وجود داشت. دسته هایی از دوندگان پیام های رسمی را شفاهی به سراسر امپراتوری منتقل می کردند.
تشکیلات اداری. اینکاها در ادارۀ امپراتوری خود که به طول بیش از ۳۵۰۰ کیلومتر از شمال تا جنوب کشیده شده بود مهارت استثنایی داشتند. فرمانروای مطلق پادشاه بود، اما او دارای فرمانداران، مسئولان جزء، و اربابان بومی برای ادارۀ ایالت ها و حتی گروه های پنجاه نفره بود. شهرک های جدیدی به شیوۀ کوسکو در سراسر امپراتوری بنا و به مراکز ایالتی تبدیل می شدند و به «اینکایی شدن» امپراتوری کمک می کردند. شبکه ای از راه های شوسه در سراسر کشور، همۀ شهرهای مهم را به کوسکو متصل می کرد. تامبوها (قهوه خانه های بین راهی) در امتداد جاده ها و در فواصل یک روز پیاده روی ساخته می شدند. اینکاها برای عبور از نهرها و دره های عمیق پُل می ساختند؛ پُل های کوچک از الوار یا تخته سنگ هایی ساخته می شدند که به پایه های سنگی متکی بودند. بر رودهای بزرگ تر پل های موقت زده می شد. برای گذر از دره های عمیق پُل های معلّقی می زدند که از پنج کابل، هریک به قطر ۴۰ سانتی متر، ساخته می شدند. سه کابل کف پُل و دو کابل دیگر دستگیره ها را تشکیل می دادند. چنین پل هایی هنوز هم وجود دارند، و هریک دو سال بازسازی می شوند. تنها حیوان بارکش لاما بود، که نمی توانست بیش از ۳۶ کیلوگرم بار را حمل کند. اینکا و درباریان از ایالت ها به صورت مواد غذایی و کالاهای تجمّلی باج و خراج می گرفتند، و مالک زمین هایی بودند که دهقانان آزاد مدت معیّنی در سال مجبور به کشت آن ها بودند. محصولات این زمین ها در اختیار معابد و سپاهیان قرار می گرفت. اینکاها همچنین به تجارت کالاهای تجمّلی، مانند مادّۀ کوکا و صدف خاردار، با اهالی آمازون و ساحل کُلُمبیا می پرداختند. اینکاها مهندسان و معمارانی بزرگ بودند؛ آنان با استفاده از تخته سنگ های بزرگ و خوش تراش، که بدون شِفته (ساروج) کنار یکدیگر قرار می گرفتند، بناهای زیبایی می ساختند. آنان قطعه زمین های کشاورزی را در سراشیب های تند دامنۀ تپه ها می ساختند و آبراه های درازی را برای آبیاری مزارع حفر می کردند.

wikijoo: اینکا،_تمدن

مطالب مشابه را ببینید!