آخر از عشق تو سر به بیابون میزنم

رسوا و مجنون میشم به کوه و صحرا میزنم

ببین ای دلربا دلمو کشوندی کجا

با این همه دلبری آره تو از همه سری

اسفندو من دود کنم زیباتری از پری

فکر نمیکردم یه روز فرهاد قصه هات شم

تا صبح بیدار بمونو بنویسم شاعر قصه هات شم

از عشق تو شاعر شدم مجنون و غم خوارت شدم

دیوانه و رسوا شدم ببین چه بی پروا شدم ، آره ببین چه بی پروا شدم

از عشق تو توو شب طوفانی به دریا میزنم

یا به ساحل میرسم یا غرق دریا میشم

من میشم ناخدا توو دریایی که تو ساختی

توو باد و بارون میام به عشق اون قصری که برام تو ساختی

با تو میرم به سرنوشت قربون برم خدارو دنیامو از نو نوشت

توو خیالم نمیدیدم یه روز یکی همه دنیام بشه

خار نشه چشمت یه مو از سرتم کم نشه

با اون دو چشمت قلبو دلم رو یکجا زدی

کار دادی دستم آره میبینی که بدجا زدی

از عشق تو شاعر شدم مجنون و غم خوارت شدم