شک میکنم به روزگار

به اون همه خواب و خیال

شک میکنی به عشق من

به عشقی که رفته به باد

شک میکنم حتی به اون

خاطره های خوبمون

قدم زدن توو ساحل و

حرفای خوب بینمون

ندونستی زمین خوردن برای من یه پروازه

ندونستی سکوت من سرآغاز یه آوازه

ندونستی که حس من دلیل این التماسه

بغضم میاد بی اختیار

لعنت به این آخر کار

که مال هم نبودیمو

حالا شدم یه پا پَتی ، انگشت نمای آدما

از شر این شهر شلوغ ، بیرون این بی سر پناه