هر کسی را نتوان گفت؛ که صاحب نظرست

عشقبازی دگر و؛ نفس پرستی دگرست

نه هر آن چشم که بیند؛ سیاهست و سپید

یا سپیدی ز سیاهی؛ بشناسد بصرست

هر که در آتش عشقش؛ نبود طاقت سوز

گو به نزدیک مرو؛ کآفت پروانه پرست

گر من از دوست بنالم؛ نفسم صادق نیست

خبر از دوست ندارد؛ که ز خود با خبرست

آدمی صورت اگر دفع کند؛ شهوت نفس

آدمی خوی شود؛ ور نه همان جانورست

نایس موزیک / Ni3music

شربت از دست دلارام؛ چه شیرین و چه تلخ

بده ای دوست که؛ مستسقی از آن تشنه ترست

من خود از عشق لبت؛ فهم سخن می نکنم

هرچه از آن تلخ ترم؛ گر تو بگویی شکرست

ور به تیغم بزنی؛ با تو مرا خصمی نیست

خصم آنم که میان من و تیغت؛ سپرست

من از این بند نخواهم؛ به درآمد همه عمر

بند پایی که به دست تو بود؛ تاج سرست