من که ادعام میشد تو کل شهر

رفتی و خواب و ندیدم کل شب

اون چشات آرامش بودم و شکست

قلبم و تو خوب دونست داغونشم

شدی یه باغبونی که گلاشو می کنه از ریشه

نیستی بعد عاشقت هی عصبی میشه

(( چرا یه جنگ نابرابر رو گذاشتی واسه من

هر چی واسه تو مهمه غیر حس و حال من

پروانه نشد دلم هرچقدر بت پیله کرد ))

انگار یه چی قلبمو داره زخم میکنه

تنهایی هر شب تو خونه من و غرق میکنه

دیدی عشقم زدی زیر حرفت

درست مثه روزام سیاه تو قلبت