کویرم یه کویر خشک و تنها

کویر هم صحبتش باد و سرابه

کویر رویای دریا توو سرش نیست

پایِ قصم بشین حالم خرابه

دریغ از یه جوونه توو وجودم

تموم ریشه هام بی برگ و باره

از اشکای خودم سینم ترک خورد

تنم از دور شبیه شوره زاره

نه کوهی دورمه تا کم میارم

بهش تکیه کنم آروم بگیرم

نه دریا دورمه تا غرقِ من شه

نه ساحل میشم اونجوری بمیرم

جوون بودم شبیه جنگلایی

که الان سر راهت رو گرفتن

سر راهت تموم جنگلا سوخت

تا چشمات رنگ دریا رو ببینن

یه شب بُغضم گرفت فکرت منو برد

از اون شب با خیالت هم نشینم

با این حالی که امشب توو سرم هست

محاله صبح فردا رو ببینم

یه شب چشمامو بستم خواب دیدم

داره بارون میاد از ابر مُرده

یه روز چشمامو وا کردم نبودی

دیدم سیل اومده دنیامو بُرده

تو رویای یه دریا توو سرت بود

دلم دریا شدو رفتی ندیدی

تو رفتی ردِ بارونو بگیری

تو رفتیو به دریا نرسیدی

کسی از خلوتم چیزی ندیده

کویر از خلوتش بیرون نمیره

کویر رویای دریا توو سرش نیست

کویر تا آخرِ قصه کویره

نه کوهی دورمه تا کم میارم

بهش تکیه کنم آروم بگیرم

نه دریا دورمه تا غرقِ من شه

نه ساحل میشم اونجوری بمیرم